Modelbouw groep bouwt aan een maquette van de suikerfabriek op schaal 1:32

Onze modelbouw groep is erg actief en zij bouwen nu al ca. 10 jaar aan de verschillende onderdelen van een suikerfabriek.
In oktober 2024 is de bouw van de maquette van de middenfabriek gereed gekomen, juist op tijd voor de uitreiking van de Willem Wolff prijs, waarvan we de deze zomer hebben gehoord dat wij die dit jaar gewonnen hebben.

Hieronder enkele foto's van de verplaatsing van de maquette van de werkplaats, die is op de zolder, naar de expositieruimte van de suiker.

 

Levensechte maquette wint Willem Wolff Prijs: ‘De kroon op ons werk’

Verslag ZUID WEST TV

5 november 2024

Uitreiking Willem Wolff prijs weergegeven door ZUID WEST TV  Emma Janvier

Wim Dekker is helemaal overrompeld als hij een telefoontje krijgt van Stichting Historie der Techniek. De maquette, waar ze al tien jaar aan werken in het Vlasserij-Suikermuseum, heeft de Willem Wolff Prijs gewonnen. Dat is een prijs voor musea die zich bezig houden met de in stand houding van oude techniek.

“Ik keek naar mijn telefoon en ik vroeg mezelf af: is dit wel echt?”, begint Wim. “Het is echt een kroon op ons werk, ik had het niet durven hopen.” Er wordt al tien jaar gebouwd aan de bijzondere maquette. Wim zelf is zes jaar geleden bij het bouwproces betrokken geraakt. Het gaat om een maquette van hoe de Suikerfabriek er in de jaren ’50 en ’60 uit zag.

Belangrijk prijzengeld

De tweede zoon van de overleden Willem Wolff, Paul Wolff, overhandigt maandag de prijs aan het museum. “Mijn vader zou dit prachtig gevonden hebben”, vertelt hij in zijn speech. “Om te zien dat zijn prijs op zulke mooie plekken en bij zulke hard werkende mensen terechtkomt.” De onderscheiding bestaat uit een plaquette en een geldprijs van tweeduizend euro, geld wat het museum goed kan gebruiken.

Mijn vader zou dit prachtig gevonden hebben.

Al het geld gebruiken we weer voor de overige bouw van onder andere de middenfabriek”, legt Wim uit. De constructie van het model wordt namelijk van koperprofiel gemaakt, en dat is niet goedkoop. “Ik denk dat dat nog wel 1500 euro op zich gaat kosten. Dan moet er nog een glazen kap overheen. De kap die er nu overheen zit kostte ook zo’n tweeduizend euro.”

Van elektricien tot klokkenmaker

De afgelopen jaren heeft er een team van ongeveer tien mensen aan de maquette van de suikerfabriek gewerkt. “We hebben een vaste ploeg van vier mensen en dan nog een team daar omheen”, aldus Wim. “Bijvoorbeeld een elektricien, iemand die minuscule onderdeeltjes op een draaibank maakt en een klokkenmaker die zorgt voor kleine tandwieltjes. Dat maakt mogelijk dat de maquette kan bewegen”.

Er is een mannetje met een krantje op de wc, dat is toch geweldig?

 

De toerentallen die gebruikt worden in het bewegende model zijn volledig afgestemd op de werkelijkheid in de echte fabriek. Dat alles zo in detail gemaakt is wordt niet alleen gewaardeerd door de jury van de Willem Wolff Prijs, maar ook door de bezoekers. “Ik vind het prachtig”, vertelt een van de mannen die staat te kijken. “Je ziet echt dat er mensen met humor aan hebben gewerkt. Er is een mannetje met een krantje op de wc, dat is toch geweldig?”

De komende drie jaar gaan de modelbouwers nog aan de slag met het laatste onderdeel van hun maquette. “De rest van de middenfabriek gaat bijvoorbeeld nog gemaakt worden en daarmee ook de achterfabriek”, sluit Wim af. “In mijn gedachte speelt het ook nog wel om de opslagsilo’s erbij te bouwen, maar voor nu focus ik me op de rondleidingen. Het is mooi om te zien hoe het echt gaat leven bij de mensen als je de verhalen erbij vertelt.”

 

Hieronder kunt u kijken naar de opname van de uitreiking.

Verslag Moerdijkse Bode (Internetbode)

Nationaal Vlasserij-Suikermuseum wint Willem Wolff Prijs

Door: Tom Rietveld ma 11 nov, 11:44

KLUNDERT - Het Nationaal Vlasserij-Suikermuseum in Klundert is onderscheiden met de Willem Wolff Prijs. Deze Willem Wolff Prijs is bedoeld om initiatieven te ondersteunen op het terrein van techniekgeschiedenis in Nederland. Tien jaar lang is er gewerkt met een team om een maquette te bouwen, die nu een unicum genoemd kan worden wat betreft een schitterend nagebouwde suikerfabriek, waarbij een werkend productieproces zichtbaar is gemaakt met behulp van door de computer aangestuurde vernufte technieken. Het team modelbouwers verdient hulde. 

De afdeling Geschiedenis der Techniek van het Koninklijk Instituut Van Ingenieurs (KIVI) en de Stichting Historie der Techniek hebben samen met de familie Wolff in 2011 de Willem Wolff prijs ingesteld. De prijs bestaat uit een bedrag van € 2.000 en een plaquette en dient ter ondersteuning en aanmoediging van kleine musea en lokale initiatieven op het terrein van de techniekgeschiedenis.

De prijs is vernoemd naar de werktuigbouwkundig ingenieur Willem Wolff (1921-2009), bij leven onder andere voorzitter van de directie van Akzo Nederland, president van het Koninklijk Instituut van Ingenieurs (1984-1989) en (mede-)oprichter en eerste voorzitter van de Stichting Historie der Techniek (1988-1994). Onder het motto “Men moet het verleden kennen om zicht te hebben op de toekomst” heeft hij de techniekgeschiedenis altijd een bijzonder warm hart toegedragen.

In aanmerking voor de prijs komen kleinschalige, spraakmakende projecten en initiatieven op het gebied van techniekgeschiedenis. Deze moeten in elk geval voldoen aan de volgende criteria: Het project of initiatief is tastbaar en/of resulteert in een concreet eindproduct. Het kan bijvoorbeeld gaan om de aankoop of restauratie van een museaal object, het behoud van technisch erfgoed, een tentoonstelling, een educatief programma of de uitgave van een boek. Het moet gaan om een Nederlands project of initiatief. Het project of initiatief betreft de geschiedenis van de techniek. Het moet een financieel en praktisch haalbaar project zijn. De Willem Wolff Prijs moet een wezenlijke bijdrage leveren aan het project.

We spreken met Wim Dekker. “Eerder was ik bij de modelbouw gekomen en daar ben ik mee gestopt. Ik was clusterhoofd suiker. Nu ben ik coördinator, eigenlijk manusje-van-alles. Wat ik voor de modelbouwers doe, is de vinger aan de pols houden. Dat is een hecht team, die optimaal samenwerken en daar ben ik zuinig op.

Ik ben een boerenzoon en kom van een boerderij, dus heb ook met mijn poten in de klei gestaan. Dus bieten zijn me niet onbekend. Wel een andere carrière gemaakt, 35 jaar bij de politie. Gestart in den Briel op de Zuid-Hollandse eilanden en later in Fijnaart en hier blijven hangen. Na mijn pensioen 7 jaar als gastheer op Paleis Soestdijk rondleidingen gedaan. Dus rondleidingen in dit museum als vrijwilliger leek me wel wat om in contact te blijven met mensen.”

In Nederland ligt een areaal van ongeveer 84.000 hectare aan suikerbieten (cijfers 2022). Volgens het Kenniscentrum Suiker & Voeding wordt uit één biet gemiddeld 35 suikerklontjes gehaald. Er zijn ongeveer acht suikerbieten nodig voor een pak van een kilo. Voor kinderen is er een leuk filmpje over suiker te zien op YouTube van Klokhuis. Nog interessanter is een rondleiding in Klundert! 

Boeiend als Wim Dekker begint te vertellen hoe die bietencultuur door de eeuwen heen is gecultiveerd en uiteindelijk tot veel eindproducten heeft gezorgd. Dat begint al in 1749 door een Franse chemicus. Ook Napoleon heeft een steentje bijgedragen door import van suiker en linnen uit Engeland te verbieden, waardoor de suiker industrie in Europa kon floreren. Om dit museum draaiende te houden zijn 80 vrijwilligers in touw. “We kunnen er nog wel een paar extra gebruiken.”

Verslag BNdeSTEM

Verslag BNdeStem

Ze bouwen al tien jaar aan hun suikerfabriek in het klein, en wat hun betreft komen daar nog heel veel jaren bij

KLUNDERT - Alsof ze aan de Sagrada Familia werken, zo lang lijkt de bouwklus aan een miniatuur suikerfabriek bij het Klundertse vlasserij- en suikermuseum al te duren. ,,We willen zelfs helemaal niet dat het af komt”, lacht Arie Remus, voormalig elektricien op de Zevenbergse fabriek.

Wim van den Broek 20-11-24, 07:54

Samen met oud-collega's Gerard de Gast, Arie Koster en Bart Gijzen werkt Remus al bijna tien jaar aan de maquette van een suikerfabriek: schaal 1:32. Ze hebben hiervoor alle ruimte op de museumzolder, maar om het publiek niet oneindig te laten wachten staan vier fabrieksonderdelen tentoongesteld op de begane grond. Onder plexiglas, want de op schaal gemaakte suikerinstallaties zijn kwetsbaar en zo blijft het kunstwerk stofvrij.

Oud-politieman Wim Dekker is de gids, die vandaag uitleg geeft zodat de mannen boven door kunnen met het volgende stukje modelbouw. Als enige van de groep heeft hij geen suikerverleden, maar hij werd na zijn pensioen gastheer op Paleis Soestdijk. Een kroontje op zijn revers refereert eraan.

,,De maquette is onderverdeeld in een voor-, midden- en achterfabriek”, legt Dekker uit. ,,Onze modelbouwers werken aan de hand van oude bouwtekeningen van verschillende fabrieken. De Zevenbergse, de Bredase en de Dinteloordse zijn erin verwerkt. De installaties werken allemaal met een motortje.”

Ondergang

De opdracht tien jaar geleden was: laat de werking van een suikerfabriek zien. Het was Arie Remus, die in zijn laatste werkjaren tekeningen van de ondergang redde. De mannen waren allen betrokken bij modelbouwgroep Railkontakt. Tegen het verzoek om hun vroegere werkplek na te bouwen, zeiden ze meteen ja.

Met de jaren evolueerde hun werkwijze. Remus: ,,Eerst was het nog allemaal ambachtelijk assembleren met boutjes en spijkers. Tot onze bouwtekenaar Wim van der Sanden 3D-tekeningen maakte, die de 3D-printer vervolgens uitvoerde. Neemt niet weg dat we met het installeren en monteren nog genoeg werk hebben, maar het bouwt allemaal wel makkelijker.”

 

Buiten de campagne tijd nam het personeel wel eens de tijd om even rustig het krantje door te nemen

Arie Remus, Modelbouwer

 

Als het aan de bouwers ligt, blijven ze tot in lengte van jaren zaken aan de maquette toevoegen. Kleine elementen met een vleugje humor, zoals dat poppetje dat op het toilet de krant zit te lezen. ,,Buiten de campagnetijd nam het personeel wel eens de tijd om even rustig het krantje door te nemen.” Net als in het echie moet het computergestuurde suikerproces regelmatig nagekeken worden.

Bij rondleidingen door het museum merkt Wim Dekker dat de suikerfabriek een echte publiekstrekker is. Waardering was er onlangs bij de uitreiking van de Willem Wolff Prijs. Deze prijs - een geldbedrag van 2000 euro - wordt jaarlijks toegekend aan kleine musea, die de techniekgeschiedenis tot uiting brengen.

De in 2009 overleden Willem Wolff was voorzitter van de Stichting Historie der Techniek.

 

De modelbouwers van de miniatuur suikerfabriek. Vlnr: Arie Remus, Bart Gijzen, Gerard de Gast, Wim Dekker en Arie Koster. © Corine Roks/Pix4Profs

 

Hieronder foto's van de maquette gedurende de bouw vastgelegd.
Klik voor vergroting op de foto.